Ружанец - «ружы» для Маці, Матулі, Мамачкі.
У гэтую ноч, чакання свята каранацыі, складалі мы малітву, як кветкі да яе стопаў.
Я вырасла непадалёк ад Марыі – Валадаркі: з вакна нашай кухні можна ўбачыць касцёл, 
дзе я вясёла праводзіла час і плакала ў цярпенні, дзе вучылася жыццю і любові.
Ружанец – малітва прыгожая, але адначасова цяжкая, асабліва для такіх нецерпялівых людзей як я.
Ружанец - «ружы» для Маці, Матулі, Мамачкі. У гэтую ноч, чакання свята каранацыі, складалі мы малітву, як кветкі да яе стопаў.
Таямніцы святла… Езус асвяціў цемру свету і цемру нашага жыцця, майго жыцця.
З ружанцам і свечкай у руках крочылі мы сцежкамі майго дзяцінства.
 
Таямніца першая: Хрост Пана Езуса.
Прыпынак ля магілаў святароў, ля закрыстыі. 
З іх рук многія атрымалі сакрамант хросту. Пад час хросту Езуса Хрыста адкрыліся нябёсы і быў чутны голас: “Гэта Сын мой Умілаваны. 
Яго слухайце”. Тут, ля закрыстыі разам з сябрамі мы часта дапамагалі сёстрам Эўхарысткам рабіць для Маці Божай букеты з кветак,
тут не раз рэпетыравалі спевы, вучыліся слухаць Езуса. Хрост – гэта пачатак жыцця ў Езусе. Марыя, дай сілаў трываць пры Тваім Сыне!
 
Таямніца другая: Вяселле ў Кане Галілейскай.
Прыпынак з відам на возера, праўда ў цемры яго не бачна, але шум хваляў і яго подых можна адчуць і ўцемры. Прыпынак ля “парафіяльнай хаткі”, дзе мы вучыліся танцаваць 
і ўпершыню удзельнічалі ў сустрэчы моладзі. Першая каханне і першыя слёзы расчаравання… 
Без чуллівага сэрца Марыі вяселле магло б скончыцца ганьбай, але яна заўважыла патрэбу людзей, і дапамагла… 
Маці, дапамажы, рабіць тое, што кажа твой Сын!
 
Таямніца трэцяя: Абвяшчэнне Валадарства нябеснага і заклік да навяртання.
Без прыпынку…
Крочым на Замкавую Гару… Езус абвяшчаў Валадарства у шляху. Стоячы у падножжа Замкавай гары разам з пробашчам углядаліся мы ў сцежку са свечак, нібы ў зорны шлях, што імкнуўся ўвысь. Колькі гадзін праводзілі ў дзяцінстве мы на гэтай гары, яшчэ тады, калі не было гэтых сходаў, зробленых, дарычэ, па ініцыятыве кс. Лешэка. 
Валадарка Азёраў, дапамажы нам будаваць на зямлі валадарства Супакою і Любові!
 
Таямніца чацвёртая: Перамяненне на Гары Табор.
І мы на гары, на Замкавай Гары, просім , каб перамяніліся нашыя цвёрдыя сэрцы ў сэрцы, палымнеючыя любоўю. Адсюль добра відаць Касцёл і Браслаўскія азёры. Тут прыемна марыць. Хораша тут!! Як апосталы мы павінны вярнуцца да паўсядзённага жыцця, у якім прысутнічае крыж. Але памяць гэтай ночы я буду несці у сваім сэрцы, каб ў хвіліны сумненняў не баяцца крочыць наперад і выбіраць добрае. Марыя, будзь прыкладам веры у Езуса, які перамяняе сэрцы!
 
Таямніца пятая: Устанаўленне Эўхарыстыі.
У гэтым касцёле, на вачах Марыі я прыняла Езуса першы раз ў сваё сэрца. Памятаю ўрачыстасць моманту. І дзіцячае шчасце. Мінула шмат часу…А шчасце тое самае, калі Ён прыходзіць: ціхае, нявіннае і чыстае. Марыя, Валадарка Азёраў, якая цяпер носіш папскія кароны, маліся, каб Езусу ў Эўхарыстыі заўсёды на гэтым месцы, аддавалі пашану і каб вера людей, якія, як я, тут нарадзіліся, узмацнялася, каб пілігрымы і турысты прыходзілі сюды за падтрымкай і сілай! Маці, прымі просьбы сваіх дзяцей!
 
«Каштоўна прадугадванне свята і успамін пра яго»–піша А. де Сент Экзюперы ў адным са сваіх твораў. Гэтая ноч чування напаўняла маё сэрца радасцю і супакоем. Ноч напоўненая чаканнем, прадугадваннем свята,. А гэты артыкул – прыемны успамін пра яго.
Святлана Бурлевіч