Вялікая пятніца

Вялікая пятніца - гэта дзень, у якім найглыбей перажаваем муку, укрыжаванне і смерць Збавіцеля. Гэта дзень жалю і смутку, гэта дзень цішыні.

Удзелам у сённяшняй літургіі даём выразны знак нашай веры і становімся пад крыжом, каб прасіць аб міласэрнасці і прабачэнні для сябе і ўсяго свету. Таксама глядзім на крыж з любоўю і падзякай, бо ў Яго раскрытых далонях яснее любоў Бога.

У нашай браслаўскай святыні, як і ва ўсіх касцёлах, у Вялікую пятніцу паздыманы ўсялякія ўпрыгожванні каля галоўнага алтара, няма абруса, кветак, усё гэта прыпамінае нам, што сёння не адпраўляецца святая Імша, і сімвалізуе прыніжэнне Хрыста з усялякай годнасці дзеля нашага вывышэння. Касцёл трывае ў маўчанні і адарацыі Найсвяцейшага Сакрамэнту ў цямніцы, а 15й гадзіне святары, сёстры законныя і вернікі распачалі навэнну да Божай Міласэрнасці.

Сёння, перад літургіяй ксёндз пробашч разам з усімі вернікамі разважалі Крыжовы шлях нашага Збаўцы. Гэтыя разважанні адкрылі нашыя сэрцы на малітоўны настрой і еднасць з Хрыстом у нашых жыццёвых змаганнях. Пасля распачалася літургія Вялікай Пятніцы, якая мела ў сабе літургію слова, адарацыю крыжа, святую Эўхарыстыю і працэсію да Гробу Пана.

Падчас гаміліі вельмі шчыра ксёндз Адам звярнуўся да прысутных: “Будуць глядзець на Таго, Каго прабілі…” Гэтымі словамі ён заўважыў і падкрэсліў алтар Езуса Укрыжаванага ў нашым касцёле. І менавіта гэты алтар аддае частку праўды пра веліч цярпення і мукі Хрыста. Далей святар заахвочваў, каб кожны, гледзячы на Езуса Укрыжаванага запытаўся: чаму Ён гэта зрабіў?.. Напрыканцы айцец Адам пажадаў, каб наш удзел у літургіі Вялікай Пятніцы аднавіў і паглыбіў нашу пашану да Езуса Укрыжаванага, каб кожны, гледзячы на Таго, Каго прабілі чалавечыя грахі, адкрываў адно – ЛЮБОЎ.

Няхай жа гэтыя словы умацоўваюць нашу веру і адкрываюць сэрцы навялікую Таямніцу Божай Любові.

C. Наталля Арлянковіч SJE

фота:Ірына Гайдамовіч

Благаслаўлёны ФРАНЦІШАК МАРЫЯ
АД КРЫЖА ЯРДАН

Нарадзіўся 16 чэрвеня 1848 г. у беднай сялянскай сям’і ў Гуртвелі каля Валдшунт. Памёр у Тафэрсе каля Фрыбурга 8 верасня 1918 года. З дзяцінства жадаў стаць святаром. Доўга чакаў пакуль рэалізуюцца планы з-за цяжкой сітуацыі ў сям’і. Працаваў фізічна, быў здольным і вядомым рамеснікам. Вылучала яго вытрываласць у дасягненні мэты. У 26 гадовым узросце (1874 год) стаў студэнтам і вывучаў тэалогію, а маючы 30 год (1878 год) стаў святаром акурат у той час, калі Касцёл у Германіі перажываў цяжкі Культуркампф.

Пн	Ат	Ср	Чц	Пт	Сб	Нд
	1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Пн

Ат

Ср

Чц

Пт

Сб

Нд