На гэтым тыдні распачынаецца саракадзённы Вялікі пост. У Папяльцовую сераду кожны католік мае абавязак прыняць удзел у святой Імшы, на якой адбываецца пасыпанне галоў попелам. Вялікі пост дае магчымасць задумацца над сваім жыццём і лепш падрыхтавацца да Вялікадня, які сёлета будзем адзначаць 21 красавіка.
 
У Каталіцкім Касцёле пост звязаны ў першую чаргу з духоўнай падрыхтоўкай, а не з абмежаваннямі ў ежы. Пробашч нашай парафіі ксёндз Станіслаў Мжыглуд заахвочвае кожнага асабіста прыняць пастанову на Вялікі пост, якая б дапамагла ўзрастанню ў веры і спрыяла згодзе і любові ў нашых сем’ях. А таксама запрашае да ўдзелу ў велікапосных набажэнствах. 
 
Пост трывае сорак дзён на ўзор саракагадовага вандравання, якое, распачаўшыся ў свята Пасхі, прывяло выбраны народ з егіпецкай няволі ў зямлю абяцаную, а таксама па прыкладу самога Хрыста, які сорак дзён прабываў у пустыні.
 
У Папяльцовую сераду і Вялікую пятніцу для вернікаў прадпісана не толькі ўстрыманне ад мяса, але і сціслы пост, які заключаецца ў абмежаванні колькасці спажыванай ежы. Пры такім посным абмежаванні дапускаецца адзін раз наесціся дасыта, не забараняецца спажыць невялікую колькасць ежы раніцай і ўвечары. Такі пост абавязвае вернікаў ад 18 да 60 гадоў жыцця. Абавязак устрымання ад мяса не датычыць спажывання яек, малочных прадуктаў і дадаткаў з жывёльнага тлушчу да страваў.
 
Распачынаецца пост літургіяй, падчас якой святары пасыпаюць попелам галовы вернікаў. Сімволіка попелу звязана таксама з пакаяннем і жалобай. Галовы пасыпалі попелам яшчэ ў старажытнасці. Мэтай гэтага было найперш выражэнне смутку і скрухі. Такім чынам марнасць жыцця падкрэслівалі старажытныя егіпцяне і грэкі. Крыху пазней абрад быў прыняты ізраэльскім народам. Толькі ў пачатку ХІ ст. Папа Урбан ІІ увёў абрад пасыпання галоваў попелам і зрабіў яго абавязковым для Папяльцовай серады. Тады ж было прынята, што попел павінен быць са спаленых мінулагодніх пальмовых галінак, асвечаных у Пальмовую нядзелю.
 
Выкарыстана інфармацыя з адкрытых крыніц