У часе Апошняй Вячэры Езус сеў за стол разам са сваімі вучнямі, каб спажыць з імі Пасху, але не толькі на знак успаміну выхаду Ізраэля з егіпецкай няволі, але ўжо на знак успаміну таго, што павінна было хутка стацца: на памяць аб сваёй смерці і змёртвыхпаўстанні як вызваленні ўсяго чалавецтва з няволі граху і смерці. «Вельмі захацелася Мне, – кажа Езус да сваіх вучняў, – есці з вамі гэтую Пасху перад тым, як буду цярпець» (пар. Лк 22, 15).
Езус павінен адысці з гэтага свету да Айца. Яго вучні і ўсе, хто дзякуючы іх слову будуць верыць у Яго, застаюцца тут на зямлі. Таму Езус падае ім хлеб як сваё Цела, выдадзенае за іх, і віно як сваю Кроў, пралітую за іх, загадваючы сваім вучням у будучым рабіць тое самае на ўспамін пра Яго.
«І, калі яны елі, Езус, узяўшы хлеб і паблагаславіўшы, ламаў і даваў вучням, кажучы: Прыміце, ешце; гэта ёсць Цела Маё. І, узяўшы келіх і аддаўшы хвалу, падаў ім і сказаў: Піце з яго ўсе, бо гэта ёсць кроў Мая новага запавету, якая ліецца за многіх дзеля даравання грахоў» (пар. Мц 26, 26).
Гэтымі словамі Езус устанавіў Эўхарыстыю, Найсвяцейшы Сакрамэнт Свайго Цела і Сваёй Крыві. Абрадам гэтага сакрамэнту ёсць літургія святой Імшы, у часе якой пасля слоў святара адбываецца перамяненне хлеба і віна ў сапраўднае Цела і сапраўдную Кроў Езуса Хрыста. Так падчас кожнай св. Імшы ўзгадваецца і бяскроўным чынам здзяйсняецца Ахвяра Езуса Хрыста, складзеная за нас Богу на крыжы. Так сам Езус, прысутны ў ахвяры св. Імшы, заступаецца за нас перад Богам Айцом, а ў святой Камуніі становіцца для нас пасілкам. Памерлы і ўваскрослы Хрыстус яднаецца з намі, умацоўвае нас, лечыць, каб мы не паддаваліся спакусе, і робіць нас здольнымі да новага хвалебнага жыцця.
Гэтак, як хрост, Эўхарыстыя з’яўляецца сакрамэнтам будавання Касцёла. Касцёл як супольнасць любові развіваецца і будуецца ў залежнасці ад любові, якая існуе паміж вызнаўцамі Езуса. Таму святы Ян Евангеліст апісвае Апошнюю Вячэру як вячэру любові. Ён пачынае ад сцвярджэння, што Езус, «палюбіўшы сваіх, што на свеце, да канца палюбіў іх» (парн. Ян 13,1), і таму як запавет даў нам сваю новую запаведзь, каб мы любілі адзін аднаго, як Ён палюбіў нас (пар. Ян 13,34).
Прымаць удзел у святой Імшы і прымаць святую Камунію у нашай парафіі можна кожны дзень падчас Эўхарыстыі, аднак трэба памятаць, што нельга мець цяжкіх (смяротных) грахоў.
Каб падрыхтаваць дзяцей да першай св. Камуніі трэба не пазней, як на пачатку верасня звярнуца да пробашча ,каб запісаць дзіця на катэхезу.
Дбаць пра стан святыні ‒ гэта клопат парафіянаў. Таму шчыра запрашаем усіх вернікаў на прыборку касцёла, якая адбываецца кожны тыдзень па панядзелках (у 8. 30) і ў пятніцы пасля вячэрняй святой Імшы (у 19.30).
Будзе добра, калі кожны з нас задбае пра стан святыні і дапаможа ў штотыднёвай прыборцы (зразумела, па магчымасці). Няхай Бог вам адудзячыць!
Мы, сальватарыяне, пакліканыя наслядоўваць Езуса Хрыста, Божага Збавіцеля, на працягу жыцця як супольнасць у Паўсюдным Касцёле для апостальскай паслугі. Так як наш Заснавальнік, Айцец Францішак Марыя ад Крыжа Ярдан, абвяшчаем усім людзям збаўленне, якое аб’явілася ў Езусе Хрысце, каб на працягу жыцця, якое маем і ва ўсім нашым апостальстве усе маглі “пазнаць Цябе, Адзінага, Праўдзівага Бога, а таксама Таго, каго паслаў, Езуса Хрыста.
Гэтыя словы кажуць нам дзяліцца апостальскім пакліканнем з усімі людзьмі. Мы гатовыя служыць усюды і ўсім людзям, усімі спосабамі і сродкамі, якімі нас адорыць любоў Хрыста. Верым, што поўня Божай любові дапаможа распазнаць знакі часу і адважна адказваць на іх у кожным месцы і ў кожны час. Сёння гэтыя знакі запрашаюць нас быць прароцкім голасам аднаўлення Касцёла і света праз: пераказванне евангельскіх вартасцей сучаснымі спосабамі і ў дыялогу з кожнай культурай; пабудзіць свецкіх людзей выконваць іх хрысціянскія абавязкі, браць на сябе функцыі кіраўніка пры літургічных і харытатыўных паслугах; далучэнне да ўбогіх у барацьбе з сучаснымі формамі зла, якія робяць немагчымым поўню чалавечага жыцця, у асаблівасці грамадскай несправядлівасці, убогасці і насілля ва ўсіх формах.
“Мы, сальватарыяне, імкнемся выконваць нашу місію праз адзінства з тымі, каму нясём сваю паслугу, паказваючы людзям дабрыню і лагоднасць Бога, нашага Збавіцеля”.
Гэта Місія натхняе і запрашае сёння сальватарыянаў шукаць новыя шляхі апостальскай дзейнасці, якія стануць адказам на знакі і выклікі сучаснага света.
Для абвяшчэння Слова Божага пакліканы найперш біскупы, святары і дыяканы. У выкананні гэтага абавязку ім дапамагаюць лектары. У супольнасці вернікаў лектары чытаюць Божае слова, тым самым выхоўваючы ў веры дзяцей і дарослых, рыхтуючы іх да годнага прыняцця сакрамэнтаў.
- Святы хрост - гэта першы і самы неабходны сакрамэнт, праз які Хрыстус вызваляе нас ад першароднага граху і іншых асабістых грахоў, яднае нас з сабою, дае нам Божае жыццё і ўключае ў святы Касцёл.
82. Хто ўдзяляе сакрамэнт хросту?
- Сакрамэнт хросту ўдзяляе біскуп, святар альбо дыякан, але пры неабходнасці хрысціць можа любы чалавек.
83. Якім чынам удзяляецца хрост?
- Святы хрост удзяляецца такім чынам: галава кандыдата да хросту паліваецца вадой і адначасова гаворацца словы: «(называецца імя), я цябе хрышчу ў імя Айца і Сына, і Духа Святога».