Сама па сабе здольнасць бачыць будучыню або чэрпаць адкрыцці з іншага свету не мае ў сабе чаго-небудзь немагчымага. Пытанне ў тым, хто ж менавіта адкрывае.
У Евангеллі мы сустракаем дзіўную сітуацыю. Апосталы яшчэ сумняваліся ў Хрысце, як Месіі, а апантаныя ужо крычалі: «Ты Хрыстус, Сын Божы!» (Лк.4: 41). Так цёмныя духі праз падуладных ім людзей абвяшчалі, мабыць, праўду і ісціну. Ці гэта азначае, што трэба было ім верыць?
Але сам Пан «забараняў ім і не дазваляў ім казаць, бо яны ведалі, што Ён Месія» (Лк 4, 41). «Змоўкні і выйдзі з яго!» (Мк 1, 25), - звычайна казаў Ён таму, які вяшчае з дапамогай апантанага чалавека. Збаўца не жадаў, каб ісціна абвяшчалася нячыстымі вуснамі, як сказана ў Святым Пісанні, «непрыемная пахвала ў вуснах грэшніка, бо не ад Госпада паслана яна» (Сір 15, 9). Бо цёмныя сілы, карыстаючыся даверам людзей, абавязкова прымяшаюць да ісціны хлусню.
У кнізе Дзеяў Апосталаў апісваецца вельмі павучальная гісторыя, якая наглядна паказвае прыроду празорлівасці. Гаворка ідзе пра адну місійную вандроўку апостала Паўла, калі ён прыйшоў у горад Філіпы. Паўлу спадарожнічаў евангеліст Лука, які і вядзе апавяданне ад першай асобы: «Калі мы ішлі на малітву, нам сустрэлася адна служанка, якая мела духа прадбачання і прадказаннямі здабывала сваім гаспадарам вялікія сродкі.» (Дз 16: 16). Тут ясна сказана, што апантанасць можа праяўляцца і ў прыгожай форме, прадраканнямі, гэта значыць у прадбачанні. «Ідучы за Паўлам і за намі, яна крычала: “Гэтыя людзі – слугі Найвышэйшага Бога, яны абвяшчаюць нам шлях збаўлення.” Так рабіла яна шмат дзён» (Дз, 16, 17-18). Як жа рэагуе святы апостал? «Павел, раззлаваўшыся, павярнуўся і сказаў духу: “У імя Езуса Хрыста загадваю табе выйсці з яе.” І той адразу выйшаў» (Дз 16, 18). Святы апостал адназначна спыняе празорлівасць дзеля свабоды як сваёй гаміліі, так і апантанага чалавека ад злога духа. Вынікам стала ганенне на Паўла з боку гаспадароў празорлівай служанкі, якія з гэтага часу страцілі даход ад яе прароцтваў. Зрэшты, гэта было куды лепш, чым прыняцце дэманскай паслугі.
Такім чынам, з тэксту Святога Пісання відаць, што прадказанні могуць зыходзіць ад дэманаў. Пры гэтым важна ўлічыць, што дэманы, у адрозненні ад анёлаў, не ведаюць сапраўднай будучыні чалавека. Бо анёлам будучыню можа адкрыць Бог, а дэманам недаступна святло Духа Святога. Стала быць, дэманы не могуць сапраўды прадказваць і прарочыць. Але злыя духі, па самой сваёй прыродзе, валодаюць больш тонкім інтуітыўным чуццём, выдатна ведаюць чалавечую псіхалогію і ўчынкі, яны бачаць жыццёвую сітуацыю, ўмеюць будаваць лагічныя здагадкі аб наступствах, таму цёмныя духі не столькі прадбачаць, колькі аналізуюць магчымую будучыню чалавека, паведамляюць гэта спірыту або вяшчуну, а той перадае свайму наведвальніку. Акрамя таго, яны могуць прадказваць тое, што потым самі будуць рабіць сваім цёмным уплывам.
Зварот да астролагаў, прадказальнiкаў, хірамантаў празорцаў і т.п. звязаны з той распаўсюджанай памылкай, што будучыня разглядаецца як загадзя прапісаная, гатовая гісторыя. Будучыня прыпадабняецца тэксту, запячатанаму ў канверт, які не адчыняецца звычайнаму чалавеку, але які можна прачытаць з дапамогай таемных ведаў, - як бы прыадчыніць канверт і падгледзець, што там. На самай жа справе карціна нашага быцця зусім іншая. Будучыня не вядома не таму, што мы яе не можам прачытаць, а таму, што яна пішыцца штодзённым жыццём. Чалавек надзелены вольнай воляй, а калі ён вольны ў сваіх дзеяннях, няма строга прапісанай будучыні. Вядома, Бог прыадчыняе нешта з будучыні людзей, але гэта звязана не з тым, што Бог падрыхтаваў людзям загадзя нязменны лёс, а таму, што Ён вышэйшы і мудрэйшы ад нас і нашага абмежаванага свету, і Яго усёпранікальнаму позірку адкрыты глыбіні нашых сэрцаў, нашыя свабодныя рашэнні і жаданні. Такім чынам, Бог ведае, якога чалавека паклікаць да пэўнага жыццёвага шляху. Ёсць Божы план для кожнага з нас, але рэальны лёс складаецца з нашых асабістых узаемаадносін з Божым Провідам, адказам на Божы заклік ці нежаданнем адгукацца і Божых спробаў прывесці нас да збаўлення. Усё гэта і стварае наш далейшы жыццёвы шлях.
Многія людзі, на жаль, знаходзяцца ў памылковым становішчы. Ім цікава даведацца будучыню, тады як цяперашні час ужо не цікавы. Сутнасць гэтага ў тым, што чалавек рассейвае сябе на грахі, разнастайныя марныя справы, таму ў гэтым не адчувае паўнаты жыцця, а ў будучыні ён пакладае хоць нейкую надзею на поспех і таму загадзя хоча зазірнуць туды. А звяртаць свой позірк трэба, перш за ўсё, да Бога, у руках Якога і цяперашні час чалавека і яго будучыня, і нават мінулае: за пакаянне ў мінулых грахах Бог іх адпушчае, уладкоўваючы тым самым для чалавека самую лепшую будучыню і робячы больш шчаслівым цяперашні час.
У перыяд Божага Нараджэння і пасля яго ў кожнай парафіі адбываецца душпастырскае наведванне сем’яў — так званая каляда. Раней гэтыя візіты святара распачыналіся на Новы год (ці на наступны дзень), а заканчваліся ва ўрачыстасць Аб’яўлення Пана (6 студзеня).
Запрашаем на штотыднёвую прыборку касцёла
Дбаць пра стан святыні ‒ гэта клопат парафіянаў. Таму шчыра запрашаем усіх вернікаў на прыборку касцёла, якая адбываецца кожны тыдзень па панядзелках (у 8. 30) і ў пятніцы пасля вячэрняй святой Імшы (у 19.30).
Будзе добра, калі кожны з нас задбае пра стан святыні і дапаможа ў штотыднёвай прыборцы (зразумела, па магчымасці). Няхай Бог вам адудзячыць!
Расклад катэхэз у нашай парафіі на 2022-2023 год
Расклад катэхез:
Падрыхтоўка да Першай Святой Камуніі
(Заняткі распачнуцца з 20 верасня)
1 год – Аўторак 17:20
Серада 17:00
Нядзеля 14:00
2 год –Серада 18:00
Нядзеля 10:00
Нядзеля 12:00
Падрыхтоўка да сакрамэнту Канфірмацыі
(Заняткі распачнуцца з 17 верасня)
1 год – субота 13.00
2 год – субота 14.30
(Заняткі распачнуцца з 24 верасня)
3 год – субота 17.00
Дзеці 4-8 год – нядзеля 12.00 (у кляштары сясцёр эўхарыстак)
Катэхэза для дарослых – пятніца 19.40 (у кляштары сясцёр эўхарыстак)
Сакрамэнт намашчэння хворых з’яўляецца адным з сямі сакрамэнтаў Новага Запавету, які таксама ўстанавіў Езус Хрыстус. У Святым Пісанні чытаем: «Цяжка нехта з вас мучыцца? Няхай моліцца. Весела каму? Няхай псальмы спявае. Занядужаў хто з вас? Пакліч прэзбітараў Касцёла, і няхай памоляцца над ім, памазаўшы яго алеем у імя Пана, – і малітва веры вылечыць хворага, і Пан падыме яго; і калі ён грахі ўчыніў, будуць знятыя з яго. Прызнайцеся адзін перад адным у правінах і маліцеся адзін за аднаго, каб паздаравець; шмат можа шчырая малітва справядлівага» (пар. Як 5, 13-16).
Правілам і жыццём гэтай супольнасці з’яўляецца захоўванне святога Евангелля нашага Пана, Езуса Хрыста, праз жыццё ў паслухмянасці, убогасці, чысціні і апостальстве.
Канстытуцыя з 1884 года.
Духоўнасць сальватарыянаў знаходзіць сваю крыніцу ў глыбокай сувязі са Збаўцам. Трывалае натхненне знаходзяць у евангельскім пасланні Хрыста, які жадае збавіць усіх людзей. Сальватарыяне стараюцца асабіста адчуць праўду і потым абвяшчаць, што дабрыня Бога і любоў да чалавецтва аб’явілася ў Езусе Хрысце.
У Ім, адзіным праўдзівым Збаўцы свету, усе людзі пакліканы да аб’яднання з Богам і паміж сабой, каб утвараць Божы народ. Таму вызначаюць сабе апостальскую мэту: абвяшчаць усім людзям, што Езус Хрыстус з’яўляецца Божым Збаўцам (Канстытуцыя Супольнасці, 101). Жадаюць гэта рабіць перадусім дзякуючы асабістаму падабенству з Хрыстом, адпаведна наказу айца Ярдана: “Божы Збаўца ў сваёй вялікай міласэрнасці паклікаў нас стаць Яго вобразам”.
Місія наследавання Збаўцы моцна аб’ядноўваецца з апостальскай місіяй, якая мае ўніверсальны характар. Законная правілы выражае яе наступным чынам: “Усімі спосабамі і сродкамі, да выбару якіх натхніць любоў Хрыста, абвяшчаем Езуса Хрыста ўсім людзям, асабліва дзякуючы сведчанню нашага жыцця, нашай дабрыні і нашай апостальскай шчырасцю. У выконванні гэтай паслугізаўсёды шануем чалавечую годнасць і мы гатовыя служыць аднолькава ўсім людзям” (Канстытуцыя, 202).
Для абвяшчэння Слова Божага пакліканы найперш біскупы, святары і дыяканы. У выкананні гэтага абавязку ім дапамагаюць лектары. У супольнасці вернікаў лектары чытаюць Божае слова, тым самым выхоўваючы ў веры дзяцей і дарослых, рыхтуючы іх да годнага прыняцця сакрамэнтаў.
70. Што неабходна чалавеку для таго, каб атрымаць збаўленне?
- Для таго, каб атрымаць збаўленне, чалавеку неабходна Божая ласка.
71. Хто выслужыў нам Божую ласку?
- Ласку Божую выслужыў нам Збаўца свету Езус Хрыстус.
72. Якая ёсць Божая ласка?
- Ёсць ласка асвячальная і дзейсная.
73. Што такое асвячальная ласка?
- Асвячальная ласка - гэта Божы дар, дзякуючы якому мы становімся Божымі дзецьмі, яна дае нам звышнатуральнае жыццё і права на вечнае жыццё з Панам Богам у небе.
74. Калі мы ўпершыню атрымліваем асвячальную ласку?
- Першы раз асвячальную ласку мы атрымліваем у сакрамэнце святога хросту.
75. Калі чалавек губляе асвячальную ласку?
- Чалавек губляе асвячальную ласку, калі здзяйсняе цяжкі грэх.
76. Калі мы зноў можам атрымаць асвячальную ласку?
- Асвячальную ласку зноў можам атрымаць дзякуючы сакрамэнту пакаяння.
77. Што такое дзейсная ласка?
- Дзейсная ласка - гэта Божая дапамога ў выкананні добрых учынкаў, патрэбных для збаўлення.