Санктуарый Маці Божай Браслаўскай наведалі пілігрымы і госці з розных куткоў Беларусі

Святкаванне ўрачыстасці Маці Божай Валадаркі Азёраў выпала сёлета на 20-21 жніўня. У пятніцу вечарам адбылася святая Імша, а пасля канцэрт арганнай музыкі, набажэнства да Маці Божай і ружанцовая малітва з працэсіяй па вуліцах горада.

У гэтыя дні санктуарый наведалі многія вернікі з Віцебскай дыяцэзіі і іншых куткоў нашай краіны. І хоць ужо другі год запар праз пандэмію каранавірусу масавыя пілігрымкі не арганізоўваліся, пілігрымы ў наш санктуарый усё ж такі прыбылі. Прыйшлі яны з Удзела і Глыбокага, а з парафіі Езуса Міласэрнага ў Паставах прыехалі вернікі на роварах.

Былі і такія пілігрымы, хто не афішаваў сваё прыбыццё ў Браслаў. Таццяна Танана з Мінска разам з сябрам пераадолела на ровары 100 кіламетраў за адзін дзень, каб прыбыць у браслаўскі санктуарый. Сама яна родам з Варапаева, і ад мясцовага касцёла распачаўся іх шлях у Браслаў. Свой маршрут яны зрабілі крыху даўжэйшым за магчымы, каб прыпыніцца каля прыгожых касцёлаў у вёсках Далёкія і Опса.

«Пандэмія вывела нас на такі фармат пілігрымавання, калі крочыш ці едзеш самастойна, не ў вялікай групе. І ў гэтым ёсць свае плюсы: табе не трэба падстройвацца пад рытм і настрой іншых, можаш выбраць свой маршрут, пабыць сам насам з Богам. Можаш убачыць Бога ў тым, на што звычайна не звяртаеш увагі: у з'явах прыроды, стварэннях чалавечых рук (прыгожых цэрквах і касцёлах)» — падзялілася з намі Таццяна.

У гэты вечар адбылася святая Імша з удзяленнем сакрамэнту канфірмацыі. Як адзначыў дапаможны біскуп Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі Юрый Касабуцкі, у гэтай малітве вернікі былі падобныя да Марыі з апосталамі, якія сабраліся разам памаліцца.

«Без малітвы, без удзелу ў святых сакрамэнтах немагчыма, каб Дух Святы дзейнічаў у нашым жыцці. Асабліва без удзелу ў святой Імшы — таго "ключыка", якім мы па-сапраўднаму адкрываем свае сэрцы і дазваляем Святому Духу змяняць наша жыццё, дазваляем Богу быць яго інструментам, каб атрымліваць сілу быць сведкам Езуса Хрыста, — адзначыў біскуп Юрый у гаміліі. — Але вера без любові немагчымая. Сапраўдная любоў — гэта жаданне дабра іншаму чалавеку, гэта прабачэнне. Гэта складаная справа, якой мы вучымся ўсё жыццё».

Сакрамэнт бежмавання прынялі больш за 70 вернікаў з розных парафій Віцебскай дыяцэзіі. Пасля святой Імшы адбыўся канцэрт аганнай музыкі.

Тэкст: Святлана Жылевіч

Фота: Ірына Гайдамовіч & Аляксандр Сапель

Благаслаўлёны ФРАНЦІШАК МАРЫЯ
АД КРЫЖА ЯРДАН

Нарадзіўся 16 чэрвеня 1848 г. у беднай сялянскай сям’і ў Гуртвелі каля Валдшунт. Памёр у Тафэрсе каля Фрыбурга 8 верасня 1918 года. З дзяцінства жадаў стаць святаром. Доўга чакаў пакуль рэалізуюцца планы з-за цяжкой сітуацыі ў сям’і. Працаваў фізічна, быў здольным і вядомым рамеснікам. Вылучала яго вытрываласць у дасягненні мэты. У 26 гадовым узросце (1874 год) стаў студэнтам і вывучаў тэалогію, а маючы 30 год (1878 год) стаў святаром акурат у той час, калі Касцёл у Германіі перажываў цяжкі Культуркампф.

Пн	Ат	Ср	Чц	Пт	Сб	Нд
	1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

Пн

Ат

Ср

Чц

Пт

Сб

Нд